حفاظت، نگهداری و مسئولیت

تمام کسانی که به نحوی از انحاء در کار حفاظتِ ابنیه‌ی تاریخی دست در کار دارند، باید این نکته را دریابند که تا آنجا که مقدور است مصالح اصلی - مانندِ کاشی‌های معرّقِ اصیل و گچبری‌هایِ تزئینیِ اصلی - چون سندی برای آیندگان حفظ و نگهداری شود.

همانگونه که یک تابلویِ نقاشیِ رنگ و روغنی را - به علّت اینکه قسمتی از آن ضایع شده - محو نمیسازیم تا تابلوی جدیدی جانشین آن گردانیم، نباید تمام کاشی‌های معرّق ِ ناحیه‌ای را که قسمتی از آن خراب شده، ویران سازیم و کاشی‌های جدیدی را که تقلید از کار اصلی است، به جایِ آنها نصب کنیم.

ارزش هر اثر و بنایِ قدیمی، در همان مدارکِ مادی است که بدست انسانِ آن دوران ساخته شده است، لذا خراب کردن و به دور انداختن ِ این مدارکِ اصیل - که از گذشته باقی مانده - کاری است که از رویِ عدمِ احساسِ مسئولیت انجام میگیرد.

مارتین ای. ویــوِر

نگارنده در "تخت جمشید" ـ مهر ماه 1391