نگارنده، پیشتر در اینجا اشاره نموده بود که آلودگیهای محیطی، همراهِ بارشهای جوّی و پدیدهی تعریق (ایجاد شبنم) بر روی بدنهی بناهایِ سنگآهکی، اثر مخربی به دنبال خواهد داشت. این امر، نگرانیهایی را از آبگیریِ سد سیوند و افزایش ِ رطوبتِ محیطی در ناحیهی باستانی ِ پاسارگاد ایجاد میکرد، که به وقتِ خود، به اطلاعِ مسئولین ِ مربوطه رسانده شد و گزارش کوتاهی از آن در اینجا درج گردید.
به تازگی، خانم زهره کهندل از روزنامهی قدس، مصاحبهای با نگارنده و استاد "مرتضی فرشتهنژاد" دربارهی موضوعاتِ فوق و عملکردِ سازمان میراث فرهنگی در سالهایِ اخیر داشتهاند که در صفحهی 8 از شمارهی دوشنبه-21 مرداد 1392 آن روزنامه به طبع رسیده است؛ و متن کامل آن را به صورتِ PDF میتوانید از اینجا دریافت دارید.
با کلنگ سیاست بر سر میراث نکوبید
شبنمهای صبحگاهی که جان میبخشند به هر آنچه در تمنای زندگیست، حالا شدهاند خوره جان سنگهای چند هزارساله نیاکان پارسیمان ... (در اینجا بخوانید)
مصاحبهی فوق، چون بصورت تلفنی انجام شده و متأسفانه بدون ویراستاریِ نگارنده، چاپ شده؛ حاویِ ایراداتی است:
1) از قولِ من، آمده است که «اگرچه آبگیری سد سیوند در نزدیک آرامگاه کوروش شکست خورد»
سخن ام این بود که «اگرچه تلاش ها برایِ مقابله با آبگیریِ سدِ سیوند شکست خورد»
2) «شبنم صبحگاهی پر از سولفات و آلودگیهای هوا ...»
سخن ام این بود : «شبنم صبحگاهی با گاز ِ دی اکسید گوگرد و اکسیدهای ازتِ محلول در آن که ناشی از آلاینده های جوّی هستند، با رخنه در روزنه های ریز ِ سنگهای آهکی، و سپس تبلور ِ نمکهای سولفاتی و نیتراتی، فرسودگیِ جداره های بناهای سنگی را در پی خواهند داشت.»