کاراته کید

خبر درگذشت جان جی آویلدسن در این روزها، مرا سوق داد به دیدن دوباره‌ی یکی از فیلم‌هایش که به جز راکی (1976)، محبوب‌ترین فیلم رزمیِ دوران نوجوانی‌ام بود: کاراته کید یا پسر کاراته‌باز (1984).

الان که دیدم‌اش، باز جذابیت و شادابی دهه‌ی 1980 برایم تداعی شد؛ فرمول ساده‌ و خوش‌بینانه‌ی پیروزی با ممارست و البته "حفظ تعادل در عشق و زندگی" ـ توصیه‌ی آقای میاگی در فیلم ـ هنوز جواب می‌دهد!

داستانگوییِ ساده و بی‌آلایش، با پایانِ محتمل و بدون غافلگیری؛ و هنوز دلنشین!

پوسترهای سه‌گانه‌ی کاراته‌کید (1984، 1986 و 1989)

دو سکانس کوتاه از فیلم را در نماشا گذاشته‌ام: یکی، تمرین‌های تعادلیِ دانیل در صبحگاهِ ساحل؛ و دیگری، اولین حضورش در مسابقاتِ حرفه‌ایِ کاراته ــ در حالی‌که موسیقی ِ ساخته‌ی بیل کانتی با ترانه‌ی "You're the Best" در پس‌زمینه‌، هیجان را مضاعف می‌کند. این ترانه، پس از اکران این فیلم، شهرتی فراگیر یافت: نکـ ویکی‌پدیا.