از آخرین فیلمی که در ژانر وحشت دیدهام، زمان زیادی میگذرد. اساساً در این سن و سال ـ با گرفتاریهای زندگی، دور این فیلمها نمیچرخم و فیلمهای شاد و موزیکال و روحیهبخش را ترجیح میدهم.
ولی چند شب قبل در نت برخوردم به یک فیلم کلاسیک ترسناک، که نسخهی ویدیوئیِ دوبلهاش را سال 1377 دیده بودم و آنزمان برایم جالب بود: فیلم ایتالیاییِ ضد مسیح (شیطان) (1974). به کارگردانیِ آلبرتو دو مارتینو و بازیِ کارلا گراوینا، مِل فرر، آرتور کندی، آلیدا والی و آنیتا استریندبرگ؛ و البته موسیقیِ انیو موریکونه.
عنوان اصلی فیلم: L'anticristo
مشخصات فیلم در: IMDB
داستان فیلم:
دختری فلج از دو پا موسوم به ایپولیتا (گراوینا)، که از درمان خود توسط کلیسا ناامید شده است و از کمبود محبت رنج میبرد [پسرعمویش ـ که محبوب اوست ـ به او کمتوجهی میکند و پدرش (فرر) در پی کشتهشدن مادرش در حادثهی اتومبیل، با منشیاش (استریندبرگ) رابطه برقرار کرده و قصد ازدواج دارد]، نزد پدر روحانی (کندی) اعتراف میکند که مایل است روح خویش را به شیطان بسپارد. و آنگاه، شیطان بر روح او حاکم میشود ....
سکانسهای تأثیرگذار فیلم:
- ایپولیتا، در عالم رؤیا، پاهای خود را سالم مییابد؛ آنگاه در یک مکان قدیمی (از طبقات پایینِ کولوسئوم) که مورد بازدید توریستهاست، پسری جوانتر از خود را اغوا میکند.
- دویدنِ ایپولیتا، با جانِ تسخیرـشدهی شیطانیاش، روی پلههای کولوسئوم ـ با کاتهای پیاپی به نماهای ابتداییِ فیلم، که مردی مجنون را نشان میدهد که از صومعهای مقدّس گریخته و خود را از پرتگاهی به پایین میافکند.
-----------------
فیلم، در زمان ساختاش، نقدهای مثبتی دریافت نکرده بود؛ و مثلاً لئونارد مالتین آن را یک کپیِ ضعیف و بیلُطف از فیلم جنگیر (1973) دانسته بود. ولی گراوینا در این فیلم بازی درخشانی ارائه میدهد و به خوبی روح دردمند دختری را که آمادهی قبول فرامین شیطان شده به تصویر میکشد. دیدنِ آلیدا والی، زنِ دلباخته و فراموشناشدنی فیلم سنسو (1954) هم، که با چهرهای شکسته در نقش خدمتکار خانه در این فیلم حضور دارد، جالب و البته مایهی ناامیدی است.
بخشی از این فیلم را در نماشا گذاشتهام.