دو داستان از "هایاشی فومی‌کو"

چندی قبل، یکی از دوستان، ویدئوی یکی از قسمت‌های مجموعه‌ی کارتونی "گلچینی از ادبیات ژاپن" یا "داستان‌هایی از مشاهیر ادبیات ژاپن" را [که دهه‌ی هفتاد از تلویزیون ایران هم پخش شده بود] به اشتراک گذاشته بود [تماشا در آپارات]. 

داستان دختری بود که پدرش، فروشنده‌ای دوره‌گرد بود و از این راه، خرج زن و بچه‌اش را درمی‌آورد. دختر با پدر و مادرش سفر می‌کردند و در مسیر، هرجا پیش می‌آمد مدت کوتاهی می‌ماندند و پدر، داروهایش را می‌فروخت ... .

با دیدن قسمت‌هایی از این مجموعه‌ی کارتونی در یوتیوب (+) و مرور اطلاعات-اش در ویکی‌پدیا (+) و در وب‌سایت شرکت نیپون (+)، بسیار علاقه‌مندش شدم. همین قسمتِ "دختر و پدر داروـفروش‌اش" [با عنوان انگلیسی: The Accordion and the Fish Town] از روی یکی از داستان‌های کوتاهِ هایاشی فومی‌کو (+) ساخته شده است. کارگردان و فیلمساز شهیر ژاپنی میکیو ناروسه (می‌کیو ناروزه) [+] هم، که بخاطر فیلم‌های "و زنی از پله بالا می‌رود" (1960) [+] و مادر (1952) [+] در اروپا شناخته شده است، چندین اقتباس موفق از آثار این بانوی نویسنده داشته:

Hôrô-ki (1962) و Bangiku (1954) و Inazuma (1952) و Meshi (1951)

باری، با همین علاقه‌مندی که سبب خیر-اش دیدن ویدئوی بالا بود، به سراغ اوّلین ترجمه‌ی فارسیِ یکی از داستان‌های خانم "هایاشی فومی‌کو" رفتم.

داستان کوتاهِ "پایین شهر" با ترجمه‌ی آرتوش بوداقیان [از روی ترجمه‌ی انگلیسیِ اثر].

این داستان را نویسنده در سال 1948 میلادی ــ در 44سالگی‌اش ــ به چاپ رسانده بود. 

حکایت دربدری زنی است که شوی-اش را در پسِ جنگ [جهانی دوّم] چشم به راهِ بازگشتن است. تلاش آبرومندانه-اش برای سیر کردن شکم خود و فرزند-اش ... و البته برخورد-اش با مردی هم-دردِ خود که همسر-اش را به نوعی دیگر در اثر جنگ و تبعاتِ جفاکارانه‌ی اجتماعی-اش از دست داده است ... .

و این گفتار مترجم فارسیِ اثر که «یأس و ناامیدی و بی‌پناهی زنِ داستان، با اشتیاق شدید به زندگی و امید به بهروزیِ آتی توازن می‌یابد».

به دلم نشست و گفتم کل-اش را با موبایل عکس بگیرم و با دوستان هم به اشتراک بگذارم. 

دانلود داستان از اینجا

کارتون‌های کودکی ـ بخش اوّل

در ایّام کودکیِ ما، یکسری کارتونِ جالب بصورت میان‌پرده در لابلای مجموعه‌برنامه‌های موسوم به جعبه‌ی اسباب‌بازی [که برنامه‌های ترکیبی و آموزشی برای کودکان بود] از تلویزیون پخش می‌شد. این کارتون‌ها متشکل از قطعه‌های کوتاهِ 1 دقیقه‌ای با شخصیت یک موشِ بزرگِ نارنجی و یک فیلِ کوچکِ آبی بود! این قطعات، بی‌کلام بودند ولی افکت‌های صوتی و موسیقی خوبی همراهی‌شان می‌کرد.

 

امروز فهمیدم که این میان‌پرده‌های موشی، شهرت بین‌المللی دارد(!) و سایتِ اختصاصی:

https://www.wdrmaus.de

نام اصلی مجموعه، Die Sendung mit der Maus است [اطلاعات در IMDb] ؛ و ساخت و تولیدش از سال 1971 به همّت آرمین مایوالد (+) و همکارانش در تلویزیون آلمان آغاز شده بود. به نوشته‌ی ویکی‌پدیا، این برنامه‌های آموزشی توانسته است جوایز زیادی را از آنِ خود کند و در رساله‌های دانشگاهی هم جا و مقامی بیابد!

تصویر زیر [با کلیک، بزرگنمایی دارد]

صفحه‌ی اوّل یک تز دانشگاهی در  اینجا

یکسری از قطعات کارتونی‌ش را که برایم خاطره‌انگیز بود در تماشا گذاشته‌ام.

---

یادش بخیر! یک مجموعه‌ی کارتونی دیگه هم بود معروف به "بچه‌میمون‌های بازیگوش" که فکر کنم دهه‌ی 60 از تلویزیون پخش می‌شد.

اطلاعات کاملش در ویکی‌پدیا هست: محصول استودیوی سایوزـمولت‌فیلم بوده و از ساخته‌های انیماتورِ شهیرِ روس لئونید شوارتزمَن ؛ در 7 اپیزودِ 9دقیقه‌ای طیِ سال‌های 1983 تا 1997.

اپیزود دوّم-اش [مشخصات در IMDb] تا امروز در یادم به وضوح باقی بود! آنرا با کیفیت خوب و بدون برچسب و لوگو در آپارات گذاشته‌ام.

اپیزود ششم-اش هم [که البته هیچگاه از تلویزیونِ ایران پخش نشد | IMDb] در این تماشای پیرانه‌سالی برایم جالب بود: اتفاقاتی که در اُپرایِ اُتللو رقم می‌خورد و منجر به فرارِ دِزدِمونا می‌شود.   آن را در تماشا گذاشته‌ام.