"شاملو"

در آوار خونینِ گرگ و میش 

دیگر گونه مردی آنَک،
که خاک را سبز می خواست
و عشق را شایسته یِ زیباترینِ زنان
که این اش  به نظر  هدیتی نه چندان کم بها بود  که خاک و سنگ را بشاید.
چه مردی! چه مردی!
که می گفت  قلب را شایسته تر آن  که به هفت شمشیر عشق  در خون نشیند
و گلو را بایسته تر آن  که زیباترین نام ها را  بگوید.
و شیرآهن کوه مردی از این گونه عاشق
میدان خونین سرنوشت  به پاشنه ی آشیل در نوشت. 
روئینه تنی  که راز مرگ اش  اندوه عشق و  غم تنهایی بود.