امروز، در این غروبِ بارانیِ خُردادی، این پیام را در واتساپ از یکی از دانشجویان معماری دانشگاه آزاد رامسر دریافت کردم؛
رتبهاش در آزمونِ ارشد، عالی شده بود و میخواست مرا مطلع کند؛
و قلبِ این معلم آکنده از شعف شد!
ــــــــــــــــــــــــــــــ
بیهوده نبود مسافر! سفر را میگویم. لحظاتی هست که میبینی باران آرام میبارد و همراهش پیامی از بالا میآورد که: هان! آن نهال که چشمانتظارِ سبزی-اش بودی بالیده است !
به خدا که بیهوده نبود مسافر! همان که خودت گفتی: «شاید کسی در این لحظات از آسمان به سویات مینگرد!»
و چه بهتر که نگاهش در غروبی باشد!
و چه بهتر که نگاهش، بارانی باشد!
و چه بهتر که نگاهش، خُردادی باشد!
خُرداد (هَوروَتات)، نمادِ «کمال و رسایی»!
ـــــــــــــــــــــــــــــــ
گفتارهای دیگر:
خسته نباشید
ممنون
سلام و خداقوت
این روحیهی قدرشناسی بسیار ارزشمنده. واقعا که سعدی درست فرموده:
پرتو خورشید عشق بر همه یکسان بتافت
سنگ به یک نوع نیست تا همه گوهر شود
سلام. چه بیت زیبایی! دقیقاً، یکی از این میان هم که گوهر شود و بدرخشد، خستگی خورشید درمیرود!
سپاس برای بازدید
استاد این تصحیح برگه های ما چی شد؟ نمرات هنوز در سایت نیامده
دیر میشه ولی سرسری نمیشه!