آژدا پکان

اوّلین موافقتنامه‌ی فرهنگی بین دولتینِ ایران و ترکیه، در سال 1337 شمسی منعقد شده بود. در بندهای (الف) و (ب) ماده‌ی هشتمِ آن، جهت توسعه‌ی روابط فرهنگی، بر اعزام هیأت‌های علمی و فرهنگی و ترتیب‌دادنِ کنسرت تأکید شده است [نک. تارنمای مرکز پژوهش‌های مجلس]

پیش از انقلاب، خواننده‌ی مشهور تُرکیه آژدا پکان (Ajda Pekkan) به همراهِ جمعی از هنرمندان این کشور، به دعوت انجمن دوستی و فرهنگی ایران و ترکیه به ایران آمده بودند. خوانندگانِ تُرک، کنسرت موفقی در تهران داشتند که در برنامه‌ای با تهیه‌کنندگیِ علی یعقوبی و همکاری واحد فنی رپرتاژ تلویزیون ملی ضبط شده بود و بعداً روی کاست ویدئو بیرون آمده بود.

این کنسرت، برای من یک نوستالژی‌ست. کاست ویدئویی-اش از آن فیلم‌هایی بود که اغلب در دوران کودکی‌ام در خانه‌ دیده می‌شد. کیفیت آن، چندان مطلوب نیست. عکس‌های زیر را از چهره‌ی جوان و پُرنشاطِ  آژدا پکان از همین نوار ویدئویی جدا کرده‌ام:

امروز که جست‌وـجویی در اینترنت کردم، بخشی از این کنسرت را با رنگ‌بندیِ بهتر نسبت به نسخه‌ای که در اختیار دارم، بدون برچسب و لوگو در یوتیوب یافتم. یک بخش 20دقیقه‌ای از آن را جدا کرده‌ام (به حجم 68 مگابایت) و در دراپ‌باکس گذاشته‌ام. [اگر بجای دانلود، قصد تماشای آنلاین دارید، بیش از 15 دقیقه نمایش داده نمی‌شود]

عکسی از آژدا پکان در سال 2018

یاد تو

شب یلدا داره نزدیک میشه. یادش بخیر، تو 18-20 سالگی ــ که این شب‌ها رو با فامیل و دوستان، دلخوش‌تر از حالا جشن می‌گرفتیم ــ چقدر با ترانه‌های هوشمند عقیلی مجلس‌مون گرم می‌شد؛ چقدر خاطره دارم از ترانه‌ی "دریا"ش. کاش زنده باشم و روزی رو ببینم که "عقیلی" برگشته به ایران؛ و یه شب یلدا که داره می‌خونه، با همسر و دخترم برم کنسرت‌ش یا دست‌کم اجراشو توی تلویزیون ملی ببینم ... ای داد که این‌ها شده آرزومون تو این دیارِ ماتم‌زده ....

رفتم بسوی دریا / بسوی موج و ساحل / اونجایی که دو تا دل / عشق خدایی داشتند / از غم رهایی داشتند ...

دریا همون دریا بود / شن‌ها همون شن‌ها بود / موج و غروب دریا، مثل گذشته‌ها بود / امّا فقط یاد تو بجای تو اونجا بود ...