ازدواج کردم ...

سالها گذشت، و مسافر ِ تنهایِ این جاده‌ی بی‌انتها بودم ...

سالها گذشت، و مأنوس با تنهایی‌ام، چشم به ستارگان بودم ...

سالها گذشت، و نغمه‌های تنهایی‌ام را با چشمه و کوه و دریا شریک بودم ...

سالها گذشت ... بی تو بودم، و سرما هر زمستان تنم را می‌تاخت ...

تا آمدی ... نمیدانم چگونه و از کدام راه و جاده ... ولی غنچه‌ی مهربانی در دستانت بود ...

همراهم شدی ...  همراهم شدی و سرودِ مهر خواندی و خواندم ... و سکوتِ طولانیِ این جاده‌ی بی‌انتها به پایان رسید. 

دوستت دارم مسافر ِ زیبا؛ مهربان یارم؛ همسرم