دانشگاه‌هایِ من (بخش سوّم: آیـنه‌ها)

"چقدر سخت است که یکی از تو شدیداً متنفر باشد و تو با علم به این موضوع، با زبونی و حقارت با آن شخص مواجه شوی!"

«یک بهانه‌جویِ عاصی که خود را بالاتر از همه‌ی مردم میداند، بیهودگیِ زندگی و تنبلی و کاهلی‌اش را با نکوهشِ مردم و اوضاعِ کشورش تسکین میدهد! و کم‌کم باورش میشود که یک روشنفکر است در جمع مردمِ حقیر و بی‌نام و نشانِ اطرافش!»

ادای افراد تحصیلکرده و دانشگاهی را درمیآورند، در صورتیکه هنوز اوّلین درس دبستانی را هم نیاموخته‌اند:

اینکه به فرهنگِ کشور خودشان احترام بگذارند».

"کسی که رستگاری را مانند پرندگانِ مهاجر در جاهای دیگر جستجو کند، هرگز موفق به پیدا کردنِ آن نخواهد شد زیرا به هر کجا که رود آسمان همین رنگ است. رستگاری را فقط در وجودِ خود بجوی و هراسی نداشته باش از نگاه کردن در آینه‌ها!"