ترانههایی هست که وقتی گوش میکنی، بیآنکه حتی معنی-اش را بدانی، ولی همراهش میشوی، در ذهن خود دکوپاژ-اش میکنی و برایش تصویر میسازی.
این ترانهی "اروس رامازوتی" هم از جملهی همان ترانهها بود. دیدنِ ویدئوی ترانهاش، برایم همراه با خشنودی بود. تقریباً همان چیزی بود که قبلاً تصویر-اش را در ذهنم ساخته بودم! خوانندهی ترانه از نگاهِ سوّم شخص، با دلگرمی، عشّاق جوانی را بدرقه میکند که داستان شکوفای عشقشان را همچون ایزدان از بالا نگریسته است. آن را با نوای پُرشکوه موسیقی-اش ایزدـگونه روایت میکند و دعاگویان، با آگاهی به محتوم-بودنِ تنهاییِ ابدی-اش، آنان را در حریم و خلوتِ سبز عاشقانهشان خیرخواهانه بدرود میگوید ....
هنوز هم دیدنش بعد از این همه سال برایم ارجمند بود. همچون سرودی است که یک پاپِ ایتالیایی در خلوتِ خود، به یادِ خاطراتی سبز از جوانی-اش در روزهایی آفتابی و روشن خوانده باشد. چقدر این تنهاییها در اینجا شبیه هم میشود و رنگِ تقدّس به خود میگیرد!
بگذارید ما هم احترام-اش بگذاریم و با نگاهمان بدرقه-اش کنیم!
Un angelo disteso al sole - Eros Ramazzotti
دانلود ویدئو-ترانه از دراپباکس
عالی بود!
ممنون برای معرفی
ممنون برای بازدید و نظر