از راه اقیانوس

من حرف‌هایت را یادداشت کرده‌ بودم مسافر.

آخرین بار که از راه اقیانوس با کشتی‌ات میرفتی و کشتی‌هایمان به هم نزدیک شد و لحظه‌ای هم را دیدیم و تو لبخند زدی و دست تکان دادی و بعد دور شدی، و من یاد آن حرفت افتادم که:

با پارویی در دست

بشکاف سینه دریای زندگی را 

و بی‌امان به جلو حرکت کن

نگذار موج‌های خشمگین دریا خسته‌ات کنند

ساحل بس نزدیک است

 نظاره کن مرغان دریایی را 

 که چه مشتاقانه به استقبالت آمده‌اند ....