پیر شدیم مسافر

 

پیر شدیم مسافر!

برای روز معلم امسال، دانشجویی پیام تبریک داده بود. سال ۱۳۸۵ دانشجوی من بود در مقطع کاردانی مرمت در دانشگاه «نیما»ی محمودآباد، و اکنون باید دانش‌آموختۀ ارشد باشد یا شاید هم دکتری. نوزده سال گذشته ولی هنوز هر سال، در روز معلم پیام تبریکی می‌فرستد و قدردان است. 

از معرفت و درک والای او که گفتم، پاسخش این بود: 

«بزرگوارید، یاد خوبان همیشه در قلب و ذهنمان ماندگار است. در مسیر زندگی علمی‌ام، وجود استادانی چون شما مایه افتخار و امید بوده و هست، روز معلم، فرصتی کوچک برای ادای سپاسی بزرگ به شماست. قدردان وجود پرمهرتان هستم.»

گاهی فکر می‌کنم مسافر که من سال‌ها قبل در این شغل معلمی، آرد خود را بیختم و الک خود را آویختم! من آن‌چه برترین معلمان به دنبالش هستند، یعنی تأثیرگذاری مثبت بر افکار یک دانشجو و گشودن افق‌های متعالی در ذهنش را، در همان سال اول تدریسم بدست آوردم و باقی‌اش تا به امروز، فقط رقابت با موفقیت آن دورانم بود!

دوستم دکتر مهدی رازانی، در آستانۀ روز معلم، مصاحبه‌ای با استاد محمدحسن محبعلی را برایم فرستاد: معمار و‌ مرمتگر نامداری که کتاب «دوازده درس مرمت» از او را هنوز در دانشگاه تدریس می‌کنم. 

استاد، جایی در این مصاحبه می‌گوید:

«بهترین دوران خدمت من آن شش-هفت ماه اول انقلاب و قبل از استعفای مهندس بازرگان بود. در این دوره همه خودجوش کار می‌کردند، یعنی هیچکس به دستور نیاز نداشت. من ابلاغ مأموریت را ده‌تا ده‌تا سفید امضا می‌کردم و به کارشناس‌ها می‌دادم. گفته بودم هروقت تشخیص دادید، بروید مأموریت. کسی کَلَک نمی‌زد. ولی متأسفانه از ماه هشتم سال ۱۳۵۸، دوباره تقلب‌ها، سردی‌ها و بی‌حالی‌ها شروع شد! بهترین دوران مدیریت سی‌وشش سالۀ من همان شش-هفت ماه بود که همه کار خودشان را می‌کردند.»

دریافت فایل کامل مصاحبه از اینجا

این همه سال در حرفه و شغلت بکوشی، ولی فقط همان شش-هفت ماه اول جلوی چشمت پُر تلألو باشد! چرا؟ چون «همه خودجوش کار می‌کردند»، چون «کسی کلک نمی‌زد»، چون روحیه و احوالات مردم به دور از «تقلب‌ها و ملال و بی‌حالی‌ها» بود!

انگار جامعۀ آن دوران، بهشتی بوده از انسان‌بودن با روحیاتی آسمانی، که  در فرجام با وسوسۀ نخستین فرصت‌طلب و مزه‌دادن طعم میوۀ ممنوعه‌ای باز هبوط را نصیب همگان کرد!

خودمان چه مسافر؟ به جامعۀ اطرافم که مدت‌هاست امیدی ندارم، اما خودمان چه، تو و من؟ ما باز به بهشتی که از آن رانده شدیم بازمی‌گردیم؟

پیر شدیم مسافر ....