برآسوده از رنج، رویِ زمین ...

سر ِ سال ِ نو، هُرمز ِ فروَدین

برآسوده از رنج، رویِ زمین ...

بهار هم آمد. فرشته ی کوچکش هم خوش ساز ِ خود را کوک کرده تا از نوازش گلهای ِ شکوفان بخواند بر بستر ِ طبیعت ِ تازه دست و رو شسته پس از ماه ها خواب ِ سرما!

برای هفته ای به سفر می روم، ولی پیش از آن، یادم نمی رود که تبریک گویم "نوروز" و سال ِ نو را به همه ی شما که در این یکسال ِ گذشته همراهم بودید در "از این اَوستا":

برای شما استادان ام، شما همکاران ام، شما دوستان ام، شما دانشجویان ام، شما خویشان و بستگان ام سالی به مبارکی و خوشی آرزو دارم!

نوروزتان خجسته!

ارمغان و هدیه ی  ِ نوروزی ام بماند پس از بازگشتن ام از سفر ... .