سکوت می‌کنی، او به سخن درمی‌آید

نوروز چه زود رسید مسافر!

«و شروع سفر، تلاقی نگاه من بود به نگاهِ تو ...»

نگاهم درنگی کرد بر ستارگان؛

کاش به یاد نمی‌آوردم

که هیچگاه از راه نمی‌رسی!

***

بگذار زیبایی‌ات خود بگوید

بی‌چند و چونی

سکوت می‌کنی؟

او به سخن درمی‌آید: هستم!

به هزار شیوه از راه می‌رسد

سرانجام

برتر از هر چیزی.

(اشعاری از راینر ماریا ریلکه ـ ترجمه علی عبداللهی)

نوروز 1403 مبارک باد!

خوشا جز او ندیدن ...

خوشا جز او ندیدن مولوی‌وار

نه ره، نه رهروی، نه راهبر هیچ

بشر دل دارد و از دل همه چیز 

غیاب دل کند ذات بشر هیچ

ضریبی دان جهان از عشق در عشق 

وگرنه مضربی از هیچ در هیچ

همه عشق و همه عشق و همه عشق

دگر هیچ و دگر هیچ و دگر هیچ

(اسماعیل خویی)